คํากลอนวันแม่แห่งชาติ

คํากลอนวันแม่แห่งชาติ 

มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชา

-------------------------------------

กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทัน

-------------------------------------

ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"
จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไป

-------------------------------------

หนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจ
มิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์

....เนื้อน้อง with smile

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

-------------------------------------

ทุกคนเสาะหาหนทางสวรรค์
แต่ไม่พบกัน   เพราะมองข้ามไป
ทั้งที่ต้นทางนั้นแสนกว้างใหญ่
และอยู่ไม่ไกล ใกล้ตัวเพียงแค่นิดเดียว

-------------------------------------

เหมือนมีเส้นผมที่มาบังตา
ดังคล้ายขอบฟ้าที่มาขวางกั้น
  ให้มองไม่เห็นถึงความคิดเฉิดฉันท์
ต้นทางสวรรค์  อันเรืองรอง…

-------------------------------------

จงมองด้วยหัวใจที่สดใส
หากเห็นรอยยิ้มผู้ใด…
เป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร
นั่นแหละคือทางผ่านไปสวรรค์

-------------------------------------

ท่านเป็นพระ  ในบ้าน
ที่ลูกต่างมองผ่านกัน…  มองผ่านทุกวัน…
  จึงไม่เห็นประตูทอง
แม่…คือพระในบ้าน
เป็นดอกบัวบานของลูกทุกคน

-------------------------------------

แค่ธุลีความดีของท่านร่วงหล่น
พระคุณท่วมท้นล้นจักรวาล
โปรดจำไว้ต้นทางสวรรค์ที่ปรารถนา
อยู่ที่ฝ่าเท้ามารดา…เมื่อลูกก้มวันทากราบกราน

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

-------------------------------------

น้ำใดว่าสดใสสะอาด
น้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่
เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้
จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา

-------------------------------------

น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลง
น้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลา
น้ำฝนยังตกในบางครา
แต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป

-------------------------------------

น้ำตาลใส่น้ำผึ้ง
ยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดา
จากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หา
หล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย

-------------------------------------

หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวัน
ช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพราย
แต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์
ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา

-------------------------------------

อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือ
และอาจถือไปทั่วหล้า
แต่ไม่อาจพร่ำพรรณนา
ถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลย

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

-------------------------------------

ทุกคนต้องมีวันที่ประทับใจ
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่มีวันลบเลือน
ภาพวันที่ดีวันนั้นยังคงย้ำเตือน
เกิดขึ้นได้เสมือนเมื่อวันวานเพิ่งผ่านไป

-------------------------------------

ฟ้าและเมฆช่างงามเฉิดฉันท์
งามกว่าทุกวันเหมือนฝันโลกพลัดสดใส
นก แมลง ส่งเสียงก้องกังวานไพร
ต้อนรับวันฉันอยู่ในอ้อมกอดมารดา

-------------------------------------

อบอุ่นจังเลย อบอุ่นในหัวใจ
กว่าห่มผ้าผืนใดทีมีในห้วงเวหา
เมื่อใจสองเราซาบซึ้งเป็นหนึ่งชีวา
ฉันบอกรักแม่เท่าฟ้าผ่านดวงตาและยิ้มละไม

-------------------------------------

อากาศอาจผ่านได้ทุกสิ่ง
จะแข็งแรงยิ่งกว่าภูผาหรือต้นไม้
แต่หว่างอ้อมกอดแม่นั้นไม่เหมือนที่ใด
อากาศยังผ่านไม่ได้ด้วยใจรักแลพผูกพัน
(เพราะใจสองเราเป็นดวงเดียวกัน)

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

-------------------------------------

แทบเท้ามารดา

สิ่งที่มีอยู่ในตัวมารดา
ยากจักหาสิ่งใดมาเทียบได้
นึกถึงแม่ในคราใด
ฉันสุขใจตลอดเวลา

-------------------------------------

ดวงตาแม่เมื่อแลดูลูก
เหมือนสายใยพันผูกดวงชีวี
ดวงตาใดไม่เหมือนชนนี
ทั้งปราณีห่วงหาอาทร

-------------------------------------

มือของแม่ช่างอ่อนละมุน
ดั่งปุยนุ่นคอยกอดตระกอง
เสียงเพลงที่ แม่กล่อมร้อง
ท่วงทำนองราวทิพย์ดนตรี

-------------------------------------

ถึงแม้ไม่มีตะวัน
มีเพียงแม่ฉันยิ้มอยู่เคียงข้าง
โลกนี้ก็จะใสสว่าง
ให้ฉันเห็นทางที่จะก้าวเดิน

-------------------------------------

ฝ่าเท้ามารดา
คือหนทางพาสู่สรวงสวรรค์
เมื่อกราบแทบเท้าแม่ทุกวัน
ฉันนอนหลับฝันแต่สิ่งที่ดี

-------------------------------------

อยู่ในครรภ์มารดา
ฉันนอนหลับตาฝันดี
อบอุ่นราวกับมี
ปุยสำลีห่อหุ้มกาย

-------------------------------------

เมื่อลืมตาดูหล้า
พบมารดายิ้มให้สดใส
 เป็นรอยยิ้มพิมพ์ใจ
ไม่เหมือนใครในโลกา

-------------------------------------

หยาดแห่งน้ำนมแม่
ความรักแท้แผ่ทั่วกายา
สืบต่อดวงชีวา
จากเด็กมาจนโตใหญ่

-------------------------------------

จากวันนั้นถึงวันนี้
เป็นคนดีเพราะแม่สอนไว้
ลูกซาบซึ้งสุดหัวใจ
แม่รู้ไหม ฉันรักแม่ รักแม่ รักแม่จังเลย

บทกลอนโดย ตะวันธรรม

-------------------------------------

หนูไม่รู้..แม่รักหนูขนาดไหร
แต่ในใจของหนู..รู้แล้วหนา
ว่าหนูรักคุณแม่ในทุกดรา
เมื่อหลับตาลืมตาอบอุ่นใจ
...วันแม่ปีนี้..หนูสัญญาว่า
หนูจะเป็นเด็กดีค่ะ

-------------------------------------

"พระองค์แรก ผู้แสนดี ให้ชีวิต
ครูคนแรก ผู้ประสิทธิ์ การศึกษา
หมอคนแรก ผู้ถือช้อน คอยป้อนยา
รวมคุณค่า นี้ได้แก่ แม่เราเอง"

-------------------------------------

มะลิหอม น้อมวาง บนห้าตัก
กรุ่นกลิ่น "ร้ก" บริสุทธิ์ ผุดผ่องใส
แทบทุกถ้อย ทุกคำ ร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อม น้อมบูชา

-------------------------------------

"สามร้อย หกสิบห้าวัน คือวันแม่
มิใช้แค่ วันใด ให้นึกถึง
รักเสมอ ในดวงจิต คิดคำนึง
เหมือนแม่ซึ่ง รักลูก ทุกคืนวัน"

-------------------------------------

ขอมอบช่อ บุปผา นานาชนิด
ด้วยดวงจิต ด้วยใจภักดิ์ รักของฉัน
แด่คุณแม่ ของลูก ผูกสัมพันธิ์
ขอให้ท่าน มีความสุข ทุกเวลา

-------------------------------------

สุขภาพ กาย-ใจ ไร้ทุกข์โศก
ไม่มีโรค โรคา พึงอาศัย
สุขด้วยศีล สุขด้วยธรรม ภายในใจ
ตลอดปี ตลอดไป ตราบนิรันดร์

-------------------------------------

ขอให้แม่ สุขสมหวัง ดังตั้งใจ
เกียรติยศ สดใส ในศักดิ์ศรี
ทั้งเงินทอง ไหลมา ดั่งวารี
ทุกนาที มีสุข ไร้ทุกข์ภัย

-------------------------------------

ขออวยพร เป็นบทกลอน ส่งมาถึง
จิตคำนึง ระลึกห่วง อยู่เสมอ
อยู่แสนไกล กายห่าง ไม่พบเจอ
รัก..เสมอ อยู่ในใจ ไม่เสื่อมคลาย

-------------------------------------

"ลูกรักแม่" แน่แท้ มิแปรผัน กี่คืนวัน ผันผ่านไป ใช่เมินเฉย
แม่จ๋า แม่ แม่รู้ไหม ลูกไม่เคย ลืมแม่เลย แม้น้อยนิด ไม่คิดทำ

-------------------------------------

ลูกขอน้อมตั้งจิต อธิษฐาน
ดลบันดาลด้วยผลบุญที่สั่งสม
ช่วยให้แม่อยู่สบาย อย่างรื่นรมย์
จิตไม่ตรมทุกข์โศก ไร้โรคภัย

-------------------------------------

ให้พบสุข ความทุกข์จงห่างหาย
ใจและกายกล้าแกร่งเข้าแข็งหนา
ลูกจะได้หมดกังวลในชีวา
จะนำพาแม่นั้น...สร้างบารมี

-------------------------------------

รักขอแม่  บริสุทธิ์  ดุจน้ำใส
รักของแม่  จริงใจ  มิแปรผัน
รักของแม่  นั้นอยู่ยง  คงกระพัน
รักนิรันดร์  รักแน่แท้  คือแม่เรา

-------------------------------------

กราบขอพรศักดิ์สิทธิ์ในทั่วหล้า
บันดาลพาความสุขเกษมศรี
มองแด่แม่ของลูกยาชื่นชีวี
ทับทวีเปี่ยมสุขทุกคืนวัน

-------------------------------------

ทุกถ้อยคำ..แม่พร่ำสอน...คือพรประเสริฐ
เป็น "พร" เลิศ ผ่องพิสุทธิ์ ดุจน้ำใส
ด้วยไม่มี เคลือบแคลง แฝงเภทภัย
น้อมรับไว้ ใช้เตือนตน พ้นภัยพาล

-------------------------------------

เลือดในอก กลั่นน้ำนม นับหมื่นหยด
ลูกจะทด แทนคุณแม่ ไม่หวั่นไหว
พระคุณนั้น ล้นท่วมฟ้า นภาไกล
ลูก คนนี้ มอบรักให้ ตอบแทนคุณ

-------------------------------------

รัก คำไหนยิ่งใหญ่กว่ารักแม่
รัก จริงแท้จะหาไหนไม่มีเหมือน
รัก ของแม่จริงใจไม่ปิดเปือน
รัก ของแม่คอยเตีอนให้ลูก

-------------------------------------

อัน...เพชรพลอยล้วนมีค่ามหาศาล
หากเปรียบปานพระคุณแม่คงแปรผัน
ค่ามากน้อยจะต้อยค่าลงคราดรัน
พระคุณนั้นหาเปรียบเทียบสิ่งใด

-------------------------------------

"แม่" คำนี้ที่ยิ่งใหญ่
"แม่" คำนี้มีแต่ให้
"แม่" คำนี้ที่คอยห่วงใย
"แม่" คือกำลังใจที่
เราหาได้ตลอดเวลา

-------------------------------------

รักของแม่ มีสิ่งใด จะให้เปรียบ
หาเทียม สิ่งใด ในทั่วหล้า
รักของแม่ มอบรักแท้ จากอุรา
แด่ลูกยา ไม่เคยหวัง สิ่งตอบแทน

-------------------------------------

มาวันนี้ ลูกขอมอบ รักคืนกลับ
ยามแม่หลับ หรือตื่น ทุกแห่งหน
แม้ใกล้ไกล แม่อยู่ใน ดวงกมล
รักท่วมท่น เอ่อล้นใจ ในพระคุณ

-------------------------------------

ให้แม่ร่ม รื่นใจ ในความสุข
ไม่มีทุกข์ ภายใน ให้หม่นหมอง
ดุจกระแส แห่งธรร ล้ำเรืองรอง
คอยปกป้อง คุ้มภัย ให้แม่เอย

-------------------------------------

ดวงใจแม่ สะอาดแท้ กว่าทุกสิ่ง
ดวงใจแม่ สะอาดยิ่ง กว่าสิ่งไหน
ดวงใจแม่ สะอาดเกิน กว่าสิ่งใด
ดวงใจแม่ มีไว้ เพื่อลูกยา

-------------------------------------

หากค้นหา ความรัก จากทั่วหล้า
หลอมรวมมา เป็นรัก ที่ยิ่งใหญ่
มอบแด่แม่ ให้ทุกวัน กลั่นจากใจ
ไม่อาจทด แทนได้ ในพระคุณ

-------------------------------------

อายุ ยืนหมื่นปี ไม่มีหมอง
วรรณะ ผ่อง โสภา สง่าศรี
สุขะ ห่ม กายรื่น ชื่นชีวี
พละ แข็งแรงดี ทุกวี่วัน

-------------------------------------

ร่วมร้อยเรียง ดวงใจ ส่งให้แม่
ความสุขแท้ ที่แม่ ได้ให้ฉัน
จะทดแทน คุณแม่ ทุกวี่วัน
ให้แม่ฉัน สบสุข ทุกวันเอย

-------------------------------------

กล่องของขวัญ ใบน้อย ใส่ความรัก
เรียงร้อยถัก สายใย ใส่ความฝัน
มอบแด่แม่ ด้วยดวงใจ รักนิรันดร์
ให้ทุกวัน แม่มีสุข ไร้ทุกข์ภัย

-------------------------------------

เรียงร้อย สานถักทอ สายใยรัก
แจ้งประจักษ์ ในดวงจิต พิศมัย
ส่งความรัก ความห่วงหา ด้วยอาลัย
ส่งจากใจ ส่งมา บูชาคุณ

-------------------------------------

ให้แม่สุข สดใส ไม่ทุกข์โศก
ห่างไกลโรค ไกลคนพาล อนุสัย
สงบสุขทั้ง ใจ-กาย พลานามัย
ตลอดปี ตลอดไป ตลอดกาล

-------------------------------------

รักใดเล่ารักแน่เท่าแม่รัก             เป็นประจักษ์รักมั่นมิหวั่นไหว
รักใดเล่าเท่าแม่ห่วงดังดวงใน      ก็คำว่า  รัก นี้ไงให้แม่เอย

-------------------------------------

"พระองค์แรก ผู้แสนดี ให้ชีวิต ครูคนแรก ผู้ประสิทธิ์ การศึกษา
หมอคนแรก ผู้ถือช้อน คอยป้อนยา รวมคุณค่า นี้ได้แก่ แม่เราเอง"

-------------------------------------

โอ้ละเห่-ฟูมฟัก...ด้วยรักเจ้า
เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ
เอื้ออาทร-ร้อนร้าย แม่คลายพลัน
ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป

หวังเพียงแค่ "คนดี" ที่แม่รัก
จะมีหลักอนาคตที่สดใส
ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ
ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน

แม่จ๋า...ล้านความรักจากใครเขา
หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร
แต่... "รัก" หญิงที่ขนานนาม "มารดร"
แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา

แม่จ๋า...แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่
เหนือเทพไท้ ทั้งสามภพจบทั่วหล้า
พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา
พรรณนาเทียบได้...ไม่เพียงพอ

จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง
กรองเป็นพวงแทนพลอย...ทำสร้อยศอ
หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ
แทนป่านปอ....เป็นของขวัญ...นั้นด้อยไป

โอ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก "ลูกรักแม่"
สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล
เพื่อทดแทนคุณความรัก...จากดวงใจ
กราบด้วย "มาลัยอักษรา" บูชาเอย

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan

-------------------------------------

กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น
มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ
ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน
ประครองป้องผองภัยอันตราย

กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด
ที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมาย
กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย
ฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา

ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่
แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษา
ให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญา
ให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน

ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า
ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล
แล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมน
 ยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง

แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ
แม่…เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง
แม่…สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง
เกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา

หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา
มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา
เป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan

-------------------------------------

รัก ใดหนอจะยิ่งใหญ่เท่ารักแม่
แม่ ใครหนอจะรักแท้เท่าแม่ฉัน
24 ชั่วโมงรักทุกวัน
น. หนูนั้น รักแม่ ที่สุดเลย

-------------------------------------

แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้อง แม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้
แม่เฝ้าถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน

ครบสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต แม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึกฝน
แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน

แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่าน แม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม ยามนิทรา เป็นอาจิณ แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา

ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่น ยามลูกขื่น แม่ขม ระทมกว่า
ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ

คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วง แม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอามาให้
แม้แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา

ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกโศก ช่วยบรรเทา ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง


กลอนจาก dmc.tv